Blaar door contact van de huid met iets heel heets of juist iets heel kouds.
Bij een verbranding, bijvoorbeeld als je een pan kokend water over je arm krijgt, kun je gemakkelijk brandblaren oplopen. Een brandblaar kun je ook door bevriezing oplopen! Je krijgt ze niet zo gauw wanneer je sneeuwballen aan het gooien bent zonder handschoenen aan. Voordat je handen bevriezen, ben je namelijk wel door de kou gestopt.
Met opzet een brandblaar door koude maken kan ook. Vloeibare stikstof is heel veel kouder dan een ijsblokje. Daarmee kan de dokter of een assistent(e) een wrat ‘aanstippen’. Ook bijtende chemische stoffen kunnen brandblaren maken. In sommige oorlogen verwonden ze zo de vijand met akelige gassen die de huid verbranden.
Dokters spreken bij een blaar van een ‘tweedegraadsverbranding’. Bij een eerstegraadsverbranding is de huid alleen rood. Bij een derdegraadsverbranding is de huid zwart verbrand (verkoold). Bij een tweedegraadsverbranding komt er vocht onder de huid. Dat doet flink pijn, zeker als grote delen van het lichaam verbrand zijn.
De genezing van een brandblaar duurt dagen tot wel weken. Dat hangt af van de diepte. Haarwortels en zweetkliertjes liggen diep in de huid. Als die nog niet allemaal kapot zijn, kan de wond vanzelf genezen. Maar de kapotte huid van een brandblaar moet niet door bacteriën besmet raken. Een brandblaar, groot of klein, mag je nooit doorprikken. Je moet hem alleen voorzichtig afdekken.
Verwar ‘brandblaar’ niet met ‘blaar’, ‘blaasje’, ‘longblaasje’ en ‘blaas’.
Kijk ook bij brandwond, blaar.
