Het ‘luchtig’ en breekbaar worden van een bot door een tekort aan kalk.
Een witbrood en een bruinbrood zijn in de winkel vaak even groot. Maar het bruine brood is zwaarder en je moet er langer op kauwen. Dat komt door de ‘dichtheid’ van dat brood: er zit minder lucht en meer ‘materiaal’ in. Bot met te weinig kalk erin kan als het ware van bruinbrood tot witbrood worden, of liever: tot beschuit, want het breekt te gemakkelijk. Het wordt luchtig, bros (‘poreus’) en heel breekbaar doordat de hoeveelheid botweefsel met kalk erin minder wordt. Dat heet ‘ontkalking’.
Botontkalking oftewel osteoporose komt vooral bij oudere mensen voor. Botontkalking kan al lange tijd bestaan voordat de persoon het merkt. Bij een beetje flinke val breekt zo iemand dan al vrij gemakkelijk een heup, wervel of pols. De ziekte komt bij vrouwen meer voor dan bij mannen. Alle vrouwen komen op latere leeftijd in de overgang (menopauze). Daarna zijn hun hormonen veranderd en kunnen ze niet meer zwanger
worden. Door de hormonen hebben ze opeens minder kalk in hun botten.
Mensen met botontkalking kunnen zorgen dat ze niet al te snel botweefsel kwijtraken door verstandig te eten (veel kalk en vitamine D), door te stoppen met roken en alcohol en… door genoeg te bewegen. Daardoor kan soms zelfs bros bot weer stevig worden. De dokter geeft soms medicijnen tegen verdere botontkalking. Het is voor iemand met botontkalking verstandig de kans op vallen in huis zo klein mogelijk te maken, bijvoorbeeld door goede verlichting, geen ‘gladde’ vloerkleedjes, handgrepen en stangen aan de muur, goede schoenen en een regelmatig bezoek aan de oogarts.
Ook osteoporose, broze botten.
