Een worm die vroeger veel op het lichaam werd aangebracht om bloed af te tappen bij het aderlaten.
Bloedzuigers zijn langwerpige wormpjes, rond of plat met zuignappen aan de voor- en achterkant van het lichaam. Ze zijn een paar centimeter groot, maar worden na een ‘bloedmaaltijd’ een stuk langer. Ze leven in langzaam stromend of stilstaand verontreinigd water. Wanneer ze iemand bijten, spugen ze een bloedverdunner in het wondje, zodat het bloed niet stolt en ze op hun gemak bloed kunnen drinken. Van zo’n bee(s)tje (bloed), bijvoorbeeld op je enkel tijdens een wandeling, voel je niets en je verliest ook niet bijster veel bloed. Maar je sok wordt wel dramatisch rood. Vroeger werd de bloedzuiger door dokters gebruikt om bloed bij hun patiënten te tappen. Ze dachten dat iemand koorts of andere ziekteverschijnselen kreeg door te veel bloed in het lichaam. Wegzuigen dat bloed!.
