David Pinto ontwierp een andere piramide naast de Maslow-piramide. De Amerikaans psycholoog Abraham Maslow ontwierp een piramide over de hiërarchie van menselijke behoeftes. De beperking van deze piramide is dat zij slechts geldig kan zijn voor ‘The West’. Pinto ontwierp een piramide voor ‘The Rest’, de piramide van Pinto.
De overbekende piramide van Maslow is een verplichte kost binnen de ‘motivatieleer’ bij alle managementsopleidingen. Tot op heden wordt deze piramide als universeel gezien, geldend voor alle volkeren op aarde. De verschillen echter tussen de overwegende individuele identiteit in ‘The West’ en de collectieve identiteit in ‘The Rest’, hebben verregaande gevolgen voor gedrag, communicatie, perceptie en ook voor de ervaren hiërarchie van behoeftes. Denk aan extern (in plaats van intern) referentiekader voor goed en kwaad, ook wel bekend onder schuld vs. schaamte; nadruk meer op relatie en vorm en minder op inhoud; motivatie door de groep (meer dan de intrinsieke individuele motivatie); egalitaire verhoudingen vs. duidelijke hiërarchie; gelijkwaardigheid of niet van verschil in sekse en in seksuele geaardheid; scheiding van kerk en staat. Daar waar zelfrealisatie het hoogst is bij ‘The West’ is eer het hoogst bij ‘The Rest’. Dit is waarom de Maslow-piramide niet universeel geldig kan zijn. Het onderste ‘trede’, de noodzaak tot bevrediging van de elementaire behoeftes is het enige gemeenschappelijke tussen de beide piramides van Maslow en Pinto. In het boek ‘De Piramide van Pinto’ (Uitgeverij Aspect) wordt dit uitgewerkt met vele voorbeelden en illustraties.
