Warmtemuren zijn experimentele leifruitmuren waar op handige wijze wordt geprobeerd de opgevangen warmte ten goede te laten komen aan de groei van de leifruitbomen. De op natuurlijke wijze opgewarmde fruitmuren zijn vaak als een onvolledige spouwmuur gebouwd met als doel om de geaccumuleerde warmte aan de zonzijde zo lang mogelijk vast te houden en niet kwijt te raken naar de andere, koude zijde van de muur, vaak de noordzijde waar de koude winden vandaan komen. Fruitmuren werden ook op kunstmatige wijze verwarmd, maar daarvan zijn in Nederland (nog) geen goede voorbeelden voorhanden, in Engeland wel.
Bij de oudere voorbeelden heeft men meestal met luchtverwarming te maken. (Fruitmuren in Nederland: studie over slangemuren, slingermuren en andere historische experimentele leifruitmuren / Zeist-Den haag 1997)
