Christi Geurts

Student aan de/het Radboud Universiteit Nijmegen

Gepubliceerd op 28-09-2015

Afasie

betekenis & definitie

Afasie is een taalstoornis veroorzaakt door hersenletsel, waarbij men het spraakvermogen verliest. Het woord is afkomstig uit het Grieks. ‘A’ betekent ‘niet’ en ‘fasie’ betekent ‘spreken’. Een persoon die aan afasie lijdt, ondervindt problemen bij bepaalde aspecten van het communiceren.

De gebreken in het taalvermogen van mensen met afasie zijn meestal het begrijpen van de taal en/of het begrijpelijk maken van het eigen taalgebruik voor anderen. Dit verschilt per persoon. De manier waarop de aspecten van het communiceren worden verstoord bij afasie is selectief. Hierdoor is het mogelijk om meer te weten te komen over de verschillende taalprocessen van het normale taalgebruik en over hoe de verschillende manieren van taalgebruik zijn georganiseerd in onze hersenen.

Er zijn verschillende vormen van afasie: motorische of expressieve afasie, waarbij de patiënt zich moeilijk in woorden kan uitdrukken; sensorische of receptieve afasie, waarbij de patiënt moeite heeft met het begrijpen van taal en ten slotte gemengde afasie, waarbij de hiervoor genoemde vormen beide voorkomen. Afasie kan alleen bij iemand ontstaan die zijn taalvaardigheid al heeft ontwikkeld. Het komt dan ook niet vaak voor bij kinderen.

Afasie kan in de meeste gevallen niet behandeld worden. Wel kan het spraakvermogen (beperkt) verbeterd worden met logopedie.