Onder de sacramentaliën verstaan we allerlei plechtigheden, die Rome nog naast haar zeven sacramenten heeft ingevoerd. Het onderscheid tusschen beiden ligt hierin, dat volgens Rome de sacramenten door God zijn ingesteld, maar de sacramentaliën verordeningen en instellingen zijn van de kerk.
De eerste werken ex opere operato, n.l. door de hun verleende goddelijke kracht en de genade, welke zij bevatten; de laatste alleen door de voorbede en zegening van de kerk. De sacramenten bewerken onmiddellijk de innerlijke heiliging van den mensch; de laatste dragen daartoe slechts bij door het verleenen van ondergeschikte genade; zij bewaren voor tijdelijke onheilen.
De sacramenten zijn dan ook absoluut noodzakelijk krachtens het gebod Gods; de sacramentaliën zijn door de kerk als nuttig en heilzaam aanbevolen. Tot de sacramentaliën behooren voorwerpen als kerken, altaren, priesterlijke kleederen, kelken, klokken, water, olie, zout, brood, wijn, etc., die door de kerk eerst worden gewijd en voor het gebruik afgezonderd; en verder ook alle handelingen van bezweren en zegenen, welke de kerk aanwendt, om de menschen en zaken aan de invloeden van den duivel te onttrekken en ze op het heilig erf van de kerk over te brengen.
Hierbij gaat Rome uit van de dwaling, dat de schepping van lagere orde is dan de herschepping; de wereld draagt een profaan karakter en staat onder invloed van satan; alles, wat uit de wereld in den dienst van de kerk overgaat, moet aan de macht van satan onttrokken en tot den dienst des Heeren gewijd worden. De sacramentaliën vormen dus de omheining, die de kerk van de wereld scheidt.
