Christelijke encyclopedie

F.W. Grosheide (1926)

Gepubliceerd op 08-01-2020

Erkennen

betekenis & definitie

is saamgesteld uit er en kennen, en beteekent een bepaalde manier van kennen. Als ik zeg: er is geen spoor van leven in die woestijn te erkennen, dan doelt dat op een onderscheidende kennis.

In uitdrukkingen als: iemand als koning erkennen, of een document als echt te erkennen, beteekent dit woord toestemmen dat iemand of iels te recht een zekeren naam draagt. Ook beteekent het woord „erkennen” openlijk voor iets uitkomen, b.v. zijn schuld erkennen.

Ten slotte heeft het de beteekenis van aanvaarden, voor het zijne verklaren, b.v. een natuurlijk kind erkennen.Het woord houdt veel meer in dan een bloot verstandelijk kennen. Het sluit in zich de welbewuste overtuiging dat hetgeen men weet ook de echte waarheid is, en spreekt uit dat men iets weet met stellige zekerheid en daarvoor publiek wil uitkomen.

In de Heilige Schrift komt het woord herhaalde malen voor. Allereerst om God te erkennen (1 Kon. 18 : 37; Rom. 1 : 28), dan om de waarheid te erkennen (2 Tim. 2 : 25), voorts om Christus’ dienaren te erkennen (2 Cor. 1 : 14), eindelijk om het woord van Gods dienstknechten te erkennen (1 Cor. 14 : 37; 2 Cor. 1 : 13).

In de Statenoverzetting vinden wij meermalen het woord kennis, waar wij liever door erkentenis vertaald zouden hebben, zooals dat op andere plaatsen dan ook geschied is. Zooals wij in 2 Tim. 2 : 25 niet lezen van een kennis maar van een erkentenis der waarheid, zoo zou ook in teksten als Ef. 1 : 17, 4 : 13, Coloss. 1 : 9, 1 Tim. 2 : 4 het woord erkennen den zin juister hebben weergegeven.

Bijzondere beteekenis heeft dit woord als wij iemands weldaden erkennen en ons daar dankbaar voor betoonen. Daarvandaan komt het dat de woorden erkentelijk en dankbaar dezelfde beteekenis hebben. Ook in de Heilige Schrift wordt dit gevonden (1 Cor. 16 : 18).