(van het Grieksche woord eklegein, dat uitkiezen beteekent) is een wijsgeerige richting, die uit de voorhanden systemen de goede elementen uitkiest en die tot een eenheid tracht te verwerken. Het eclecticisme komt meestal voor in een tijd, waarin hetwijsgeerig denken, na in vele systemen gebloeid te hebben, uitgeput raakt.
Een voorbeeld van zulk eclecticisme zijn de filosofische beschouwingen van Cicero. Eclectische naturen zijn weinig principieel en missen de kracht der logische consequentie.
