Christelijke encyclopedie

F.W. Grosheide (1926)

Gepubliceerd op 29-12-2019

Alfred Tennyson

betekenis & definitie

Geboren 1809, gestorven 1892, is een van de belangrijkste figuren uit de Victoriaansche periode der Engelsche literatuur. Tweeërlei strooming kenmerkt deze periode: die van de dichtkunst welke zich aansluit aan de intellectueele en critische gedachten van den tijd, en die van de poëzie van droom en idealisme, gevoel en verbeelding.

Van deze laatste is Tennyson de vertegenwoordiger. Geboren te Somerby in Lincolnshire, trad hij, samen met zijn broer, reeds in 1827 als dichter op (Poems by two brothers).

Reeds in zijn studententijd (te Cambridge) werd hij met een medaille bekroond. In 1830 begon hij met de uitgave van zijn Poems, een bundel, die in 1833 en in 1842 door nieuwe werd gevolgd.

In 1850 tot poeta laureatus verheven, genoot hij een hooge reputatie, ofschoon het verlies van zijn vermogen zijn geluk verdonkerde en hem zelfs een tijdlang tot zware hypochondrie deed vervallen. Van zijn vele poëtische werken (The Princess, Maud, Enoch Arden, Ballads) zijn het meest beroemd Idylls of the king.

Vooral aan deze laatste gedichten dankte hij zijn verheffing tot pair (1884).Tennyson is een bij uitstek Engelsch nationaal dichter en daarin ligt zijn beteekenis. Voor modernen smaak is zijn poëzie veelal te zoet, te zeer op de idylle gericht.