Kaart die voortijdig door een tegenspeler is getoond en vervolgens met de beeldzijde open op tafel dient te blijven liggen. Gebeurde het tonen onopzettelijk en betreft het een niet-honneur, dan spreekt men van een ‘kleine’ strafkaart. Gebeurde dit tonen doelbewust (bv. bij voor de beurt bijspelen of verzaken) of betreft het een honneur, dan spreekt van van een ‘grote’ strafkaart.
Een tegenspeler met een kleine strafkaart mag geen andere niet-honneur van dezelfde kleur spelen voordat hij eerst de strafkaart heeft gespeeld.
Een grote strafkaart moet worden bijgespeeld zodra dit reglementair mogelijk is. Is echter de partner van degene met een grote strafkaart aan slag, dan mag de leider van hem eisen of hem verbieden de kleur van de strafkaart voor te spelen (het verbod blijft gelden zolang hij aan slag blijft). In dat geval is de grote strafkaart geen strafkaart meer en kan de overtreder de kaart van tafel opnemen.
