Ook: odd-even discards, oneven-even signalen, Romeinse signalen
Afspraak bij het tegenspel dat een bijgespeelde of afgegooide oneven kaart (3, 5, 7, 9) een aansignaal is en een even kaart (2, 4, 6, 8, 10) een afsignaal. Verder kan met even kaarten in voorkomende gevallen een kleurpreferentiesignaal gegeven worden.
Hierbij geldt dat een hoge oneven kaart een sterker aansignaal is dan een lage oneven kaart, terwijl een lage even kaart juist een sterker afsignaal inhoudt. Zo kan de 3 gevolgd door de 9 op een afsignaal duiden en de 10 gevolgd door de 2 op een aansignaal. Dit kan oplossing bieden in situaties waarin men geen even kaarten bezit om mee af te seinen of geen oneven kaarten om mee aan te seinen.
Zie ook: premier défausse Italienne
