Osteoporose (osteo = bot) wordt gedefinieerd als een botmineraaldichtheid met een standaarddeviatie van >2,5 onder de gemiddelde waarde van jongvolwassenen. Typische fracturen zijn in de pols, wervelkolom en heup.
Er is sprake van een verlaagde botmassa en er zijn microarchitecturele veranderingen hierdoor is er een verhoogde kans op fracturen. Aan het botoppervlak vind er continue botaanmaak en botafbraak plaats, hierdoor blijft kwalitatief goed bot behouden. Dit is ook de rede dat astronauten bij aankomst op aarde in een rolstoel worden vervoerd. Hun botten hebben zich aangepast aan andere omstandigheden en zijn niet meer zo sterk. In spongieus bot zoals de wervelkolom komt eerder osteoporose voor dan in corticaal bot zoals in de heuphals. Algemene maatregelen zijn het corrigeren van eventuele vitamine D- en calciumdeficiënties. Een farmacologische maatregel is bisfosfonaten slikken, deze remmen de botafbraak en verhogen de mineraaldichtheid. Niet farmacologisch maatregelen zijn valpreventie. Het levenslange risico van een osteoporotische fractuur bij een 50-jarige vrouw is ongeveer 46% en bij een man ongeveer 22%.
