Biologische encyclopedie

G. Th. van Kempen (1974)

Gepubliceerd op 03-04-2020

oor

betekenis & definitie

gehoororgaan, bevat tevens evenwichtszintuig. Horen is eigenlijk tasten op afstand.

Wormen, slakken, kreeften zijn doof en dan ook stom. Insekten die geluid maken (krekel, sprinkhaan) hebben een eenvoudig gebouwd gehoororgaan (trommelvlies met luchtruimte met zintuigcellen). Bij alle gewervelde dieren is een inwendig oor (labyrinth) aanwezig. Het trommelvlies ligt bij de kikker in de huid, bij reptielen, vogels en zoogdieren meer naar binnen en is door een gehoorgang met de buitenwereld verbonden. De zintuigcellen reageren op geluidsgolven, namelijk op geluidssnelheid (kreeften) of geluidsdruk (gewervelde dieren). De geluidsanalyse heeft plaats in orgaan van Gorti. Volgens de verouderde resonantie-theorie gaan snaren van de basilaire membraan resoneren bij bepaalde golflengten.

Geluidsgolven veroorzaken ritmische drukwisselingen van de perilymfe die bepaalde snaren in trilling brengen en dus bepaalde zintuigcellen prikkelen, ➝ slakkehuis. Er zijn nu nieuwere theorieën.