Laat de doden hun doden begraven, geef zaken die de levenden betreft zonodig voorrang boven de zorg voor de doden.
Deze aanmaning gaat terug op Matteüs 8:21-22, en heeft betrekking op de prioriteiten van een discipel van Jezus: ‘Een ander, een van zijn leerlingen, zei: “Heer, sta me toe eerst terug te gaan om mijn vader te begraven.” Maar Jezus zei tegen hem: “Volg mij en laat de doden hun doden begraven”’ (NBV). De toepassing betreft nu doorgaans keuzes op een ander vlak.
Bijbelcitaat: Liesveldtbijbel (1548), Matteüs 8:22. Maer Jesus sprac tot hem Volcht ghi mi ende laet die dooden haer dooden begrauen.
Gebruiksvoorbeeld: Inderdaad leken de doden de doden te moeten begraven, want het leven ging verder, ofschoon niet altijd van harte. (A.F.Th. van der Heijden, De sandwich. Een requiem, 1989, p. 17)
Gebruiksvoorbeeld: Werd de rancune hem toch nog te machtig, dan zou hij tegen zichzelf kunnen zeggen: ‘Ho, die vent is dood. Laat de doden de doden begraven’. (S. Vestdijk, Op afbetaling, 1968 (1952), p. 214)
