Wat is de betekenis van zwichten?

zwichten - Werkwoord 1. ergatief toegeven, wijken; het moeten afleggen ♢ De vijand zwichtte onder de druk van de onverwachte hevige aanval. 2. (ov), (molenaarsambacht) het aanpassen van de zeilvoering op de wieken i.v.m. de windsterkte ♢ Bij sterkere wind moet je de...

Verkleinen van het windvangende oppervlak van de wieken van een windmolen. Dat kan gebeuren met zeilen of d.m.v. jaloezieën, in het laatste geval meestal automatisch o.i.v. de windkracht.

zwichten - regelmatig werkwoord uitspraak: zwich-ten 1. geen weerstand meer kunnen bieden aan iets ♢ hij zwichtte voor de verleiding en nam een taartje Regelmatig werkwoord: zwich-ten ik zwicht ...

Het wegnemen van zeil en eventueel borden bij wakkerende wind.Het bedienen van de zeilen van de wieken. In het algemeen: zeil minderen wegens aanwakkerende wind. Vandaar: zwichtstelling. Zelfzwichtend wordt gezegd van een soort molenwiek met jaloezieën die opengaan wanneer de wind heviger wordt.

Zich zwichten voor, oppassen, zich wachten voor-. Ze zijn allemaal even onbetrouwbaar, ik heb het genoeg ondervonden toen ik jonger was. Zwicht je vooral voor die rosharige met sproeten, je kunt geen kwader volk ontmoeten, die aan de zijkant van de tafel zit, DEMEDTS 1976, 89.

v., swicht(sj)e, swifte, krimp kamp, keap, bilies jaen, it oerjaen, oer (de) side teare; (van zeilen), swichte.

(zwichtte, heeft en is gezwicht), 1. (overg.) oprollen, inhalen (zeilen of touwen); inz. de hoofdtouwen van het onderwant van stuur- en bakboord door touwen onder de mars naar elkander halen : de fok zwichten, die bij stormweer inkorten door servings ; — een molen zwichten, zeil minderen met harde wind ; 2. (onoverg.) wijken, z...

zwichtte, h. (1), i. (2) gezwicht (1 scheepst. de zeilen of touwen inhalen, oprollen; 2 toegeven, wijken; ’t moeten afleggen; onderdoen): 1 de touwen zwichten; 2 zwichten voor de overmacht, moeten onderdoen.

('zwichtәn) (zwichtte, gezwicht) I. (heeft) 1. Zeew. oprollen, inhalen: touwen, zeilen -. 2. de zeilen ervan minderen: een molen -. II. (is) onderdoen, toegeven, wijken: voor de overmacht moeten -; voor niemand -.

is een intensief van zwijken = wijken, vallen, vluchten, evenals zwikken: zijn voet verstuiken.

(zwichtte, heeft en is gezwicht), 1. oprollen, inhalen (zeilen of touwen); 2. wijken, zich onderwerpen, toegeven.

zwichten - oprollen, inhalen (zeilen of touwen); „een molen zwichten”: zeil minderen bij hevigen wind.

intens, van zwijken = wijken (z. d. w.), vallen, vluchten.

ZWICHTEN, (zwichtte, heeft en is gezwicht), (zeew.) oprollen, inhalen (zeilen of touwen), inz. de hoofdtouwen van het onderwant van stuur- en bakboord door touwen onder de mars naar elkander halen: de fok zwichten, die bij stormweer inkorten door servings; — een molen zwichten, zeil minderen met harden wind; — wijken, zich onderwerpen,...

Zwichten, bw. gel. (ik zwichtte, heb gezwicht), (zeew.) oprollen, inhalen (zeilen of touwen); oprollen (de zeilen van eenen windmolen). *-, ow. wijken, zich onderwerpen, toegeven, onderdoen. *...INGBOUTEN, m. mv. (zeew.) zek. ijzeren staven. *...SERVING, v. (-s), (zeew.) zek. touwwerk.

b.w. - De hoofdtouwen van het onderwant van stuur- en bakboord door touwen onder de mars naar elkander halen. De fok zwichten (die by stormweer inkorten, door servings).