Wat is de betekenis van zwakzinnigheid?

permanente toestand, die aangeboren is of op jeugdige leeftijd intreedt, toestand waarbij sprake is van een onvoldoende functioneren van de verstandelijke vermogens. Zwakzinnigheid maakt een normaal maatschappelijk leven onmogelijk. Als gevolg van zijn verstandelijk tekort schieten isde zwakzinnige maatschappelijk niet voor zijn taak berekend. Daar...

is de medische term voor die afwijkingen op geestelijk gebied, welke voor alles gekenmerkt zijn door een te geringe ontwikkeling van de verstandelijke vermogens. De zwakzinnigheid als zodanig is meestal een aandoening, die aangeboren of in de eerste levensjaren tengevolge van een hersenziekte verkregen is. De zwakzinnigheid is daardoor te ondersche...

oligofrenie, een aangeboren of in de eerste levensmaanden verworven intelligentietekort. In tegenstelling tot de algemene opinie is er slechts in een deel der gevallen sprake van een aangeboren aanleg en zelfs dan is deze meestal niet erfelijk. Veel vaker heeft beschadiging van de vrucht plaats gevonden door infecties (rode hond e.d.), vergiftiging...

...

zie Oligophrenie.

aangeboren of in de eerste levensjaren ontstane geestelijke zwaktetoestand, onderscheiden in debiliteit, imbeciliteit en idiotie. Zie aldaar.

vorm v. verstandelijke afwijking, die den lijder daaraan meestal ongeschikt maakt v/d gewone maatschappelijke samenleving. In Ned. moet ca. 1 % v/d bevolking tot de zwakzinnigen worden gerekend, waarvan */« krankzinnig is; de anderen belmoren tot de zg. → achterlijken.

v., het zwakzinnig, geestelijk gehandicapt zijn. (e) Zwakzinnigheid is de verzamelnaam voor tal van stoornissen en ziekten die zowel in het lichamelijke als in het sociale, psychologische en pedagogische vlak kunnen liggen. Als gemeenschappelijk kenmerk geldt het zodanig belemmerd zijn in het verstandelijk functioneren, dat deze belemmering een neg...