Wat is de betekenis van Zuur?

(1913) (stud.) onaangenaam, bitter. • 'n zuur geval (verlies): onaangenaam, bitter. (Jac. van Ginneken: Handboek der Nederlandsche taal. Deel I. De sociologische structuur der Nederlandsche taal. 1913)

zuur - Zelfstandignaamwoord 1. zure vloeistof, die een verhoogde concentratie waterstofionen bevat 2. (scheikunde) een chemische stof die in water opgelost in staat is waterstofionen af te splitsen: arrheniuszuur 3. (scheikunde) een molecuul of ion dat in staat is waterstofionen af te splitsen: brønstedzuur 4. (scheikunde) een molecuu...

zuur - bijvoeglijk naamwoord, zelfstandig naamwoord 1. het geeft je een vervelend gevoel ♢ het is zuur voor hem dat het feest niet doorgaat 1. zuur kijken [onvriendelijk] 2. iem...

Zuur - onaangenaam, bitter: een zuur geval, verlies.

Oorspronkelijk een bijnaam voor een zuur, grimmig, chagrijnig persoon, een zuurpruim.

Smaakaanduiding. Scherp en vaak fris van smaak.

(zn) zitvlak van een broek TM.

Zonder zuren geen lekkere wijn. Smaakelement dat het zoet van het fruit in balans brengt. Verfrist bij wit, zorgt voor finesse bij rood en heeft ook een conserverende functie. Wijnen (vooral witte) met een goede hoeveelheid zuur gaan langer mee. Echter, vooral bij goedkope wijnen is een te veelvoorkomend euvel: te zuur. De geur van azijn duikt dan...

1. de pineut, betrapt, gestraft. Oorspr. soldatenslang. Hij is zuur en van de muziek bet. ‘hij is gestraft en tevens zijn baantje kwijt’. Zuur slaan betekende vroeger ‘rapport opmaken’. Beide uitdr. sinds ca. 1890. Ook in het Bargoens. Bij Koster Henke vinden we zuur in de bet. ‘gesnapt. Zuur zijn is tegenw. ook erg populair in studentenkringen. Al...