ziek - Bijvoeglijk naamwoord 1. (medisch) zich bevindend in een toestand waarbij sommige lichamelijke processen niet goed werken, niet gezond zijnd ziek - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van zieken ♢ Ik ziek 2. gebiedende wijs van zieken ...

ziek - bijvoeglijk naamwoord 1. je naar voelen omdat er iets met je lichaam niet in orde is ♢ hij ligt in bed, hij is ziek 1. zo ziek als een hond [erg ziek] 2. ik word er ziek...

Ziek - lesbisch; ironisering van verouderde uitdrukking waarin het afwijkende, ongezonde van homoseksualiteit centraal staat. Ook verbasterd tot sjiek. Ook besmet. Zie ook gehandicapt.

ziek - Een fundamentele onvolkomenheid van glas die wordt veroorzaakt door een onjuiste verhouding van de bestanddelen, in het bijzonder door een teveel aan alkali, en die wordt gekenmerkt door een netwerk van fijne scheurtjes en de vorming van vochtplekken op het oppervlak.

bn. (-er, -st), 1. lichamelijk ongesteld, zich bevindend in de toestand dat de levensprocessen niet regelmatig en ongestoord verlopen, dat niet alle organen goed werken: zich — melden; een — oog; (fig.) zich — lachen, onmatig lachen, zodat men pijn begint te voelen; iemand — maken, hem in de hoogste graad ergeren of vervelen...

bn. (-er, -st), 1. ongesteld, zich bevindende in de toestand dat de levensprocessen niet regelmatig en ongestoord verlopen, dat niet alle organen goed werken, krank : ik ben, gevoel mij ziek ; ernstig, bedenkelijk, gevaarlijk ziek liggen ; — (Barg.) ziek liggen, in de gevangenis zitten ; — de Zieke Man, in de 19de E...

ZIEK, bn. (-er, -st), ongesteld, onpasselijk, toestand van het lichaam of één of meer lichaamsdeelen, wanneer niet alle organen goed werken : ik ben, gevoel mij ziek; een ziek oog; een ziek lichaamsdeel; ernstig, bedenkelijk, gevaarlijk ziek liggen; — zieke planten; — zieke aardappelen, die aangestoken zijn; — na h...