Zetten (Iemand niet kunnen)
ook iets; niet kunnen verdragen, uitstaan; eig. geen plaats aan tafel geven. Zeer duidelijk blijkt dit uit Bredero 1. 390: „leksouw u altesaam hartgrondich noon te feest, Maar mits mijn groot geslacht van vrienden my beletten, Dus neemt dit dan voor lief, want ick mach u niet setten” (N.B. mach = kan).
