Wat is de betekenis van wrevelig?

wrevelig - Bijvoeglijk naamwoord 1. geïrriteerd, bitter ♢ De wrevelige docente had geen geduld meer met de storende leerling die ook nog eens zijn huiswerk niet had gemaakt. Woordherkomst afleiding van wrevel met het achtervoegsel -ig

wrevelig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: wre-ve-lig 1. met ergernis ♢ wrevelig zei hij dat ze haar mond moest houden Bijvoeglijk naamwoord: wre-ve-lig ... is wreveliger dan ... het wr...

adj. & adv., wrevelich, wrantelich, spitich, grimmitich, wrimpen; iem. — maken, immen de, it smoar ynjeije; — zijn, lym-, lúmstankje; — persoon, grimmyt, lym-, lúmstank.

bn. bw. (-er, -st), 1. ontstemd, misnoegd, licht knorrig : wrevelig zag hij op, keek hij rond ; dat maakte hem wrevelig; 2. licht te ontstemmen: wrevelig van aard zijn, onverdraagzaam.

bn., bw. (misnoegd; boos, toornig; verbitterd; vol wrevel).

( vre:vələch) bn. en bw. (-er, -st) 1. misnoegd : rondkijken. Syn. → boos. 2. kijfachtig, onverdraagzaam : van aard zijn. 3. koppig, verbitterd : dat maakt hem -. Tgst. lijdzaam.

bn. en bw. (-er, -st), 1. ontstemd, misnoegd, enigszins knorrig: wrevelig zag hij op, keek hij rond; 2. licht te ontstemmen; prikkelbaar.

WREVELIG, bn. bw. (-er, -st), misnoegd, knorrig : wrevelig zag hij op, keek hij rond; — kijfachtig : wrevelig van aard zijn, onverdraagzaam; — verbitterd, koppig : dat maakte hem wrevelig; — kwaadaardig. WREVELIGHEID, v. wrevel.