Wiktionary (2019)
willig - Bijvoeglijk naamwoord 1. volgzaam, bereid, gehoorzaam 2. levendig 3. (dierkunde) (seksualiteit) bronstig, tochtig, loops, hengstig willig - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van willigen ♢ Ik willig 2. gebiedende wijs van willigen ...
Frits Conijn & R.M. van Poll (2003)
willig - Term om de stemming op een beurs mee aan te geven: de beurs is willig als de koersen sterk stijgen.
Van Dale Uitgevers (1950)
bn. bw. (-er, -st), 1. bereid, genegen: hij was daartoe willig ; — (in pregn. zin) bereid tot geslachtelijke omgang : zij bood willig heur weelde en heur luister (H. de Vries); een willig meisje, los van zeden ; een willige merrie, speels, tochtig; 2. volgzaam, gehoorzaam: willige kinderen ; een willig p...
M. J. Koenen's (1937)
bn., bw. (1 gewillig, gehoorzaam: 2 handel: aftrek hebbende, levendig): 1. een willig kind, karakter, volgzaam; 2. de markt, de beurs was willig, er was veel kooplust; de fondsen waren willig.
Jozef Verschueren (1930)
('willəch) bn. en bw. (-er, -st) 1. bereid, genegen, gedienstig : tot iets zijn. 2. gehoorzaam, volgzaam : een kind. 3. aftrek hebbend ; de fondsen waren -; de beurs, de markt was -, er was veel kooplust. Tost. gedrukt. 4. vrijwillig : -e verkoping.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
