Wat is de betekenis van wil?

Wil - Eigennaam 1. (mannelijke naam) jongensnaam

wil - zelfstandig naamwoord 1. vermogen om bewust iets te proberen te doen ♢ zij geeft het niet gauw op, ze heeft een sterke wil 1. ter wille van de kinderen [voor de kinderen] ...

In de driedeling denken-voelen-willen de onderpool waarmee de stofwisseling en de ledematen worden bedoeld. De processen in deze pool verlopen doorgaans onbewust. We denken niet na bij elke stap die we zetten en we weten eigenlijk niet wat er met ons voedsel gebeurt in de maag en in de darmen.

Allereerst behandel ik hier de verbinding om Gods wil, die vroeger ook voorkwam als om Gods wille(n) en soms verbasterd werd tot om Goodselen. Ook komt soms voor om God, om Gode, om Go. Letterlijk betekenen deze uitdrukkingen allemaal ‘ter wille, ter liefde van God, om Gode welgevallig te zijn’. Net als in...

geschiktheid tot het realiseren van bedoelingen. De wilsdaad die vooraf gegaan wordt door een idee en daar door bepaald wordt, veronderstelt overdenking ( → intelligentie) en verbondenheid (verantwoordelijkheid). De gedragingen die niet aan dit criterium beantwoorden ( → reflex,→ tropisme), hangen niet af van de wil. Volgens het klas...

strewe, begeerte, aandrang, daadkrag; wou; gewil, streef, begeer, verlang, wens; bewustelik daadkrag beoefen; kan; op punt staan; ter wille van, vanweë, om.

zie Vrijheid; Voluntarisme.

een algemeen gebruikelijke aanduiding voor een op grond van het gedrag te veronderstellen inzicht, dat leidt tot het nemen van besluiten, het doen van een keuze en het vasthouden daaraan.

s., wil(le), wollen (it), sin (it); ter -le zijn, to wille wêze; volgens zijn — handelen, jins wille bigean; een vaste — hebben, in stiif sin hawwe.