Wat is de betekenis van wetgeving?

wetgeving - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) het geheel aan wetten die in een land gelden Woordherkomst Samenstellende afleiding van wet en de stam van geven met het achtervoegsel -ing

Geschreven verklaringen die rechtsgeldig zijn door de goedkeuring of bekrachtiging van een officieel staatsorgaan of ander bestuurslichaam, zoals wetten, regelingen, toekenningen van fondsen en internationale verdragen.

wetgeving - zelfstandig naamwoord uitspraak: wet-ge-ving 1. het bestaan of maken van wetten ♢ er is veel wetgeving op het gebied van belastingen Zelfstandig naamwoord: wet-ge-ving de wetgeving

Wetgeving is het verzamelbegrip voor alle Nederlandse en Europese wetgeving in relatie tot landbodem- en waterbodemkwaliteit.

Onder wetgeving wordt wel verstaan het geheel van in een staat geldende geschreven regels, zoals wetten en regeringsbesluiten. Op nationaal niveau zijn de regering en de Staten-Generaal samen aan te duiden als formele wetgever of wetgevende macht. De Koning speelt in het wetgevingsproces een rol. Wetsvoorstellen van de regering worden formeel door...

wetgeving - Geschreven verklaringen die rechtsgeldig zijn door de goedkeuring of bekrachtiging van een officieel staatsorgaan of ander bestuurslichaam, zoals wetten, regelingen, toekenningen van fondsen en internationale verdragen.

...

v. (-en), 1. het geven of maken van wetten ; 2.de gemaakte, bestaande wetten in een land, betreffende enig onderdeel van het recht.

v. wetgevingen (het geven van wetten; de gegeven wetten): de wetgeving op Horeb.