Wat is de betekenis van Wetgever?

wetgever - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) wetgevende macht (in Nederland de combinatie van regering en beide kamers van de Staten-Generaal) Woordherkomst Naamwoord van handeling van wetgeven met het achtervoegsel -er

wetgever - zelfstandig naamwoord uitspraak: wet-ge-ver 1. iemand die wetten maakt ♢ de wetgever heeft deze wet bewust zo ingericht 2. de wetgevende macht ♢ wetgevers zijn koning, parlement en mi...

De wetgever bestaat uit de regering en de Staten-Generaal samen.

De regering en de Staten-Generaal samen.

Regering en Staten-Generaal samen. Zij stellen de wetten vast.

s., wetjower.

m. (-s), hij die wetten maakt, geeft (aan een land); ook toegepast op de wetgevende macht.

m. wetgevers (iem., die wetten geeft): Mozes is de wetgever der Israëlieten.

m. (-s) hij die de wetten geeft, maakt : Mozes was de der Israëlieten, Soloon die der Atheners.