Wat is de betekenis van WELLEVEND?

adj. & adv., hoflik.

bn. bw. (-er,-st), beleefd, welgemanierd : een wellevend man ; zich wellevend gedragen.

bn., bw. (beleefd, beschaafd, welgemanierd): een wellevend man; zich wellevend gedragen.

(wel'le:vənt) bn. en bw. (-er, -st) beleefd en kennis hebbend der goede vormen : een man. Syn. → beleefd.

bn. en bw. (-er, -st), beleefd, welgemanierd.

WELLEVEND, bn. bw. (-er, -st), beleefd, beschaafd, welgemanierd: een wellevend man, zich wellevend gedragen. WELLEVENDHEID, v. welgemanierdheid.

zie Beschaafd.

Wellevend, bn. en bijw. (-er, -st), beleefd, beschaafd, welgemanierd. *-HEID, v. gmv. welgemanierdheid.