Wat is de betekenis van wee?

wee - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) pijnlijke samentrekking die het barensproces inleidt. ♢ De weeën zijn al begonnen. 2. jammerklacht, smart, verdriet ♢ Dat ging met veel ach en wee gepaard. wee - Bijvoeglijk naamwoord 1. onaang...

Eenheid waarin bast (o.a. voor steigerbouw) werd geleverd.

wee - bijvoeglijk naamwoord, zelfstandig naamwoord 1. slap en misselijk ♢ ik ben wee van de honger 1. een weeë lucht [waar je misselijk van wordt] 1. pijnlijke samentrekking...

Het tussenwerpsel wee doet dienst als een onheil voorspellende, rampspoed of bestraffing aankondigende uitroep; als een uitroep waarmee een vervloeking over iets of iemand uitgesproken wordt; als een uitroep ook die dient ter verwensing, waarschuwing of dreiging. Wij treffen het vanouds vaak aan in de bijbel. “Wee v phariseen dat... gh...

1. s.n., wé (it); (bij bevalling), fleach. 2. adj. & adv., wé, lask, lard(er)ich, flau.

klein.

1 o. weeën (ramp, onheil; smart, verdriet): de zeven weeën v. Maria; 2 bn. (flauw, naar; down): z. wee gevoelen van de honger; een weeë lucht; 3 tw.: wee je gebeente! wee mij; wee onzer!

(Wehe), dorp in de Gron. gem. → Leens.

(we:) I. tw. ach, helaas : mij, wat ben ik begonnen ! onzer ! → wolf. II. v. en o. (-en) alles wat doet weeklagen nl. 1. gevoel van smart: de zeven -ên van de H. Maagd. Syn. → pijn. 2. onheil, ramp. 3. kommer, verdriet. III. bn. flauw, naar : van de honger; een weeë lucht; dat weeë gevoel van misselijkheid.