Wat is de betekenis van wederhelft?

(17e eeuw) (sch.) echtgenoot (-ote). Vgl. halve trouwboek. • Zoo'n vrouw als Lily had hij moeten trouwen, zoo'n zacht, afhankelijk wezen, zoo'n lieve teedere ‘wederhelft’, de klimop die zich slingert om de eik... (Jo van Ammers-Küller: De appel en Eva. 1932) • In éne ruk je bier naar binne wippe en dan nóg...

wederhelft - Zelfstandignaamwoord 1. de persoon waarmee iemand getrouwd is ♢ Ik loop met mijn wederhelft in Tokio. Overal lopen mensen anoniem en in stilte langs elkaar heen op straat en in de supermarkt. Bij de kassa’s wordt snel, efficiënt en woordeloos afgerekend. Maar als ik mijn vale boodschappent...

s., oare helte.

v. (-en), elk der helften van iets ten opzichte van de andere; (fig.) echtgenoot, echtgenote: iets voor zijn wederhelft meebrengen.

v. wederhelften (fig. echtgenote).

('we:dər) (-en) 1. v. Eig. een der twee helften waaruit iets bestaat. 2. m. en v. echtgenoot, echtgenote.

v./m. (-en), elk der helften van iets ten opzichte van de andere; (fig., scherts.) echtgenoot, echtgenote: iets voor zijn wederhelft meebrengen.

...

WEDERHELFT - v. (-en), een der twee deelen waaruit iets bestaat; (fig.) echtgenoot, echtgenoote : iets voor zijne wederhelft medebrengen.