Wat is de betekenis van waterkant?

waterkant - Zelfstandignaamwoord 1. daar waar land ophoudt en een water, zoals beek, rivier, meer of kanaal begint ♢ We hebben heerlijk een middagje aan de waterkant gezeten. Woordherkomst samenstelling van water en kant

waterkant - zelfstandig naamwoord uitspraak: wa-ter-kant 1. waar het water aan het land grenst ♢ Anke zat aan de waterkant te dromen Zelfstandig naamwoord: wa-ter-kant de waterkant Synoniemen oever

(de), straat in Paramaribo langs de oever van de Surinamerivier. De Waterkant langs gaande, vind men een landingsplaats, de Plattebrug genaamd (Lammens 1822; 1982: 53).

kant v/d water, oewer.

s., wettersich, -igge, wâl.

...

m. (-en) kant, oever van het water. Syn. → walkant.

...

z.n.m. - Wal, Kant van het Water.