Wiktionary (2019)
wankelmoedig - Bijvoeglijk naamwoord 1. besluiteloos bij gebrek aan zelfvertrouwen ♢ Zijn wankelmoedige houding zette een vraagteken achter zijn leiderschap. Woordherkomst Samenstellende afleiding van wankel en moed met het achtervoegsel -ig
Van Dale Uitgevers (1950)
bn. bw. (-er, -st), onzeker van gemoed, zonder vaste wil of zelfvertrouwen: een wankelmoedig mens.
M. J. Koenen's (1937)
bn., bw.; besluiteloos: een wankelmoedig karakter, aarzelend bij gebrek aan zelfvertrouwen.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
bn. en bw. (-er, -st), onzeker van gemoed, zonder vaste wil of zelfvertrouwen: een wankelmoedig mens.
J.H. van Dale (1898)
WANKELMOEDIG - bn. bw. (-er, -st), besluiteloos; een wankelmoedig mensch, zonder zelfvertrouwen. WANKELMOEDIGHEID, v. besluiteloosheid.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
