Wat is de betekenis van wanhoop?

wanhoop - Zelfstandignaamwoord 1. een ellendige toestand waarin men geen uitkomst meer ziet ♢ Uit pure wanhoop sneed hij zich de polsen door. wanhoop - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wanhopen ♢ Ik wanhoop 2. ge...

wanhoop - zelfstandig naamwoord uitspraak: wan-hoop 1. gevoel dat er niets goeds meer kan gebeuren ♢ hij voelt alleen maar wanhoop als hij aan de toekomst denkt 1. met de moed der wanhoop [terwijl...

toestand van vertwyfeling, radeloosheid; gewanhoop, geen hoop (vertroue) meer hê nie, desperaat wees.

s., wanhope, -hoop, -hopigens, forwezenheit.

...

v., 1. toestand, stemming waarin men geen uitkomst meer ziet in treurige omstandigheden, vertwijfeling : iem. tot wanhoop brengen; in wanhoop geraken; vechten met de moed der wanhoop : 2. (gemeenz.) iets wanhopigs : ’t is een wanhoop met die bevroren waterleiding.

v.; eig. geen hoop: toestand, waarin men geen uitkomst ziet, vertwijfeling: met de moed der wanhoop; tot wanhoop vervallen.

(moraaltheol.) of vertwijfeling in de dingen, die het eeuwig heil betreffen, is een zonde in strijd met de Christelijke → hoop. Soms spreekt men reeds van wanhoop (maar dan in oneigenlijken zin), als de mensch zich zoozeer in het aardsche verliest, dat het verlangen zelf naar het hoogere en eeuwige in hem afsterft. Een zonde bij uitstek van de...

('wan) v. toestand waarin men geen hoop meer heeft, geen uitkomst meer ziet in de treurige omstandigheden : in geraken; tot vervallen; tot brengen; de moed der -.