Wat is de betekenis van WALGEN?

walgen - Werkwoord 1. (inerg) hevige afkeer voelen voor iets

walgen - regelmatig werkwoord uitspraak: wal-gen 1. een grote afkeer hebben ergens van ♢ hij walgt van spruitjes Regelmatig werkwoord: wal-gen ik walg jij/u walgt ...

v., walgje, koarje, kokhalzje; het walgt mij, it wearz(g)et, wêrz(g)et my, it griist my oan, ta, it hert keart my yn ’t liif om, de walge komt my op.

(walgde, heeft gewalgd), 1. een sterke, fysieke af keer gevoelen, zó dat men neiging heeft om te braken : ik walg er van; tot walgens toe verzadigd; 2. (fig.) een hevige zedelijke weerzin gevoelen: hun leugenachtige, schijnschone praatjes deden ons walgen.

walgde, heeft gewalgd: 1. zulk een afkeer krijgen, dat een gevoel van braken opkomt; misselijk van iets worden: ik walgde van zijn vleierij; ik walgde van mijzelf; iem. doen walgen; tot je er van walgt; 2. walging veroorzaken: zulk een roman gaat walgen; ook onpersoonlijk: het walgt me; als zn.: tot walgens toe.

('walgən) (walgde, heeft gewalgd) [~ walen, draaien in de maag] 1. misselijk worden : ik walg van die medicijnen; het walgt me. → braken. 2. afkeer gevoelen : ik walg van die vleierij. 3. afkeer veroorzaken: zulk een roman gaat -.walging v. (-en) het walgen. Syn. → afgrijzen.

(walgde, heeft gewalgd), 1. een sterke, fysieke afkeer voelen, zó dat men neiging heeft om te braken: ik walg ervan; 2. (fig.) een hevige zedelijke weerzin voelen.

schijnt verwant met ’t Mnl. wallen = in golvende beweging zijn; waarbij ook: woelen en walm (z.d.w.). Walgen zou dus bet.: bij golven uitbraken.

WALGEN - (walgde, heeft gewalgd), zulk een afkeer gevoelen, dat men op het punt is om te braken; walging veroorzaken: ik walg er van, of het walgt mij; tot walgens toe. WALGING, v. (-en), afkeer; misselijkheid, braking.