Wat is de betekenis van Volmacht?

volmacht - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) een meestal schriftelijke verklaring, waarbij iemand een ander de bevoegdheid geeft om namens hem of haar bepaalde (rechts)handelingen uit te voeren Woordherkomst samenstelling van vol en macht Verwante begrippen bevoegdheid, lastbrief, machtiging, mandaat

volmacht - zelfstandig naamwoord uitspraak: vol-macht 1. overeenkomst waarbij je aan een ander de opdracht geeft iets namens jou te doen ♢ met deze volmacht mag mijn vrouw bij de verkiezingen mijn stem uitbrengen Zelfstandig naamwoord: vol...

Met een volmacht geeft een persoon een ander persoon de bevoegdheid om rechtshandelingen te verrichten in zijn of haar naam. Ieder natuurlijk (en tevens meerderjarig) persoon is in beginsel bevoegd om rechtshandelingen te verrichten. Bij rechtshandelingen kan er worden gedacht aan de aankoop van een auto, het doen van boodschappen in de supermarkt,...

De bevoegdheid om namens een ander rechtshandelingen te verrichten.

volmacht - Ander woord voor machtiging: de bevoegdheid die iemand geeft aan een ander om namens hem rechtshandelingen te verrichten.

lastgeving, machtiging. De koopman kan dikwijls niet persoonlijk alle werkzaamheden verrichten die er in zijn bedrijf nodig zijn. Hij kan zich dan laten vertegenwoordigen. Hij verleent volmacht. Het verst gaat de volmacht van de procuratiehouders, de procuratie. Daarnaast kennen wij andere, minder vergaande vormen van volmacht of lastgeving. Deze k...

a. bewijsstuk dat men voor een ander een bepaalde handeling mag verrichten; b. gevolmachtigde. Persoon, die de V. heeft. In speciale betekenis: afgevaardigde die slechts na ruggespraak zijn stem mag uitbrengen; c. in Fr. waterschappen: bestuurslid, verkozen en gevolmachtigd door dorp of stad. De naam blijft, ook nadat 1803 ruggespraak verboden wor...

s., folmacht.

...