Wat is de betekenis van vocatief?

vocatief - Zelfstandignaamwoord 1. (grammatica) de vijfde naamval waarin een naamwoord staat dat aanduidt tot wie het woord wordt gericht Woordherkomst van Latijn vocativus afgeleid van vocatie met het achtervoegsel -ief Synoniemen vijfde naamval Verwante begrippen ablatief, accusatief, datief, genitief,...

[Lat. (casus) vocativus, de zogenoemde 5e naamval, van vocare, vocatus = roepen] roepnaamval, aanspreeknaamval, in de spraakkunst de naam voor de vorm van het zn die men gebruikt om iemand aan te spreken of aan te roepen. De huidige Romaanse en Germ. talen kennen geen vocatief.

(vokatief) naamval van de aangesproken persoon

(Lat. vocativus), de grammaticale term voor aanspreekvorm. Deze dient om iemand aan te roepen of aan te spreken, b.v. Geachte toehoorders, Mijne heren, Beste vrienden. In talen met naamvallen is de vorm van de vocatief vaak gelijk aan die van de nominatief.

is in de spraakkunst de naam voor de vorm van het zelfstandig naamwoord die men gebruikte als men iemand (iets) riep of aanriep. Bijv.: (Lat.) domine „heer” (van dominus). De moderne talen hebben geen vocatief.

m. vocatieven (letterl. roeper: naamval v. d. aangesproken persoon); Lat. vocativus, m. vocativi.

Vocativus → Naamval.

[Lat. vocativus], m. (-tieven), naamval en vorm van de aangesproken persoon.

...