Wat is de betekenis van verontwaardiging?

Verontwaardiging beschrijft een gevoel van sterke afkeuring of boosheid over iets dat als onrechtvaardig, ongepast of beledigend wordt beschouwd. Het is een intense reactie op een situatie waarin men zich gekwetst voelt door het gedrag van anderen of door de omstandigheden.

verontwaardiging - Zelfstandignaamwoord 1. boosheid. ♢ De verontwaardiging was groot bij die vrouw nadat ze opgelicht was. Woordherkomst Naamwoord van handeling van verontwaardigen met het achtervoegsel -ing.

verontwaardiging - zelfstandig naamwoord uitspraak: ver-ont-waar-di-ging 1. het geërgerd, boos en beledigd zijn ♢ toen zijn vrouw hem bedroog, was zijn verontwaardiging groot 1. selectieve verontwaardiging ...

‘Wilt gij dat men u roemt? Doe het dan zelf niet.’1 Deze leefregel is breed doorgedrongen. Van jezelf zeggen hoe goed en fantastisch je bent, wordt over het algemeen afgekeurd. Uitzonderingen zijn prijsuitreikingen aan filmacteurs en toneelspelers of voor televisieprogramma’s. Daar wordt het motto van de zotheid gevolgd: ‘Ha...

s., lilkens.

...

v., gekrenkt-, geërgerdheid : tot grote verontwaardiging van... ; in edele verontwaardiging riep hij uit... ; met bevreemding, ja verontwaardiging constateren wij dit.

v. (toornende ernst, blijkbare ergernis): diepe verontwaardiging.

v. 1. Algm. het (zich) verontwaardigen. 2. Inz. misnoegen over een lage daad: vol zijn. Syn. ➝ boosheid.