Verongelijken
v., forûngelykje, forhûddûkje.
Wat is de betekenis van VERONGELIJKEN?
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Verongelijken
(verongelijkte, heeft verongelijkt), ongelijk, onrecht aandoen: onbillijk behandelen: wij hebben niemand verongelijkt (2 Cor. 7:2); een verongelijkt gezicht zetten.
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
verongelijken
verongelijkte, h. verongelijkt (onbillijk, onrechtvaardig behandelen): iem. verongelijken, onrecht aandoen.
Modern Woordenboek
Jozef Verschueren (1930)
verongelijken
(verongelijkte, heeft verongelijkt) 1. ongelijk, onrecht aandoen: iemand -. 2. onbillijk, onrechtvaardig behandelen.
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Verongelijken
(verongelijkte, heeft verongelijkt), ongelijk, onrecht aandoen; onbillijk behandelen: een verongelijkt gezicht zetten.
Groot woordenboek der Nederlandsche taal
J.H. van Dale (1898)
VERONGELIJKEN
VERONGELIJKEN - (verongelijkte, heeft verongelijkt), ongelijk aandoen ; (iem.) in het ongelijk stellen. VERONGELIJKING, v. (-en), aangedaan onrecht; beleediging, achteruitzetting.
Gerelateerde zoekopdrachten
