Wat is de betekenis van VERKNOLLEN?

1) (1612) (inf.) bederven; verknoeien. Knol: iets van geringe waarde. • ‘Maar wees toch verstandig,’ hernam de ander, ‘wil je nu alles verknollen...? kom, 't is met dat slag van volk niet te gekscheren; ze plakken je maar. (J.J. Cremer: Daniël Sils. 1856) • Alleen één ding: zorg dat Olivier niets te w...

verknollen - Werkwoord 1. (ov) (informeel) verknoeien Woordherkomst afgeleid van knol met het voorvoegsel ver- en met het achtervoegsel -en

(verknolde, heeft verknold), (gemeenz.) 1. voorliegen, bedriegen; 2. verknoeien, bederven ; het bij iem. verknold hebben, in ongenade zijn gevallen, het verkorven hebben.

verknolde, h. verknold (verbrodden): hij h. het bij zijn patroon verknold, gmz.

(verknolde, heeft verknold) Gemz. verbrodden: het bij iemand -.

(verknolde, heeft verknold), verknoeien, bederven; het bij iemand verknold hebben, het verkorven hebben.

VERKNOLLEN - (verknolde, heeft verknold), (gemeens.) verknoeien; voorliegen, bedriegen; — het bij iem. verknold hebben, bij iem. in ongenade zijn gevallen. VERKNOLLiNG, v. het verknoeien, bederven.