Wat is de betekenis van verdwijnen?

verdwijnen - Werkwoord 1. ergatief wegraken, ophouden te bestaan ♢ Aan het eind van het krijt verdwenen de dinosauriërs. 2. ergatief verminderen, afnemen 3. ergatief uit het zicht gaan ♢ Het konijn verdween in zijn hol. Woordherkomst Afgele...

verdwijnen - onregelmatig werkwoord uitspraak: ver-dwij-nen 1. voorbij gaan ♢ de pijn is verdwenen 2. onzichtbaar worden door weg te gaan ♢ toen ik thuiskwam was hij verdwenen Onregel...

Overlijden, sterven. Kan zowel betrekking hebben op mensen als op dieren. Bijvoorbeeld: ‘Na het verdwijnen van de dichter J.J.L. ten Kate.’ Het WNT citeert o.a. J. T. Buys (‘Studiën over Staatkunde en Staatsrecht’. Uitg. onder toezicht van W. H. De Beaufort en A. R. Arntzenius 1894-1895). Een synoniem is heengaan*.

v., weiwurde, fordwine, for-, weiswine, forsweve; verdwenen, wei, út ‘e wei, fuort.

...

(verdween, is verdwenen), door vertrek of verwijdering niet langer zichtbaar gaan zijn of aangetroffen worden, en vand. weggaan: de geest verdween; verdwenen zijn, weg zijn : de vogel is uit de kooi verdwenen ; de vlekken zijn verdwenen ; spoorloos verdwenen ; — het verl. deelw. ook als bn.: de verdwenen reizigers; een...

verdween, i. verdwenen (onzichtbaar worden, uit het oog raken): verdwijn (uit mijn ogen), ga weg; ik kon nu gevoeglijk verdwijnen, me verwijderen; fig. nu is al mijn hoop verdwenen, vernietigd; verdwenen brood, wentelteefje.

(vәr'dwijnәn) (verdween, is verdwenen) 1. onzichtbaar worden, weggaan: het vogeltje is verdwenen; verdwijn uit mijn ogen. →: rimpel, rook, sneeuw. 2. vernietigen, te loor gaan: nu is al mijn hoop verdwenen.

(verdween, is verdwenen), zich aan de waarneming onttrekken; het verl. deelw. ook als bn.: een verdwenen beschaving, die ondergegaan is; verdwijn!, ga uit mijn ogen!