Wat is de betekenis van VERDERVEN?

verderven - Werkwoord 1. (ov) voorgoed bederven, te gronde richten ♢ Zij verdierf het land met haar hoererij. Woordherkomst afgeleid van derven met het voorvoegsel ver-

De vloek bloed van Christus verderf mij (als niet...)! werd oorspronkelijk als vrome wens gebruikt. De godheid wordt aangeroepen om op staande voet te straffen, als men gelogen heeft. Ijdel gebruik en meineed maken de zelfverwensing tot uitroep van verontwaardiging, woede enz. en tot vloek.

v., fordjerre, fordoar, fordoarn.

(verdierf, heeft en is verdorven), I. 0noverg., (veroud.) te gronde gaan ; II. overg., 1. bederven (in alg. zin thans alleen gew. en in ongewone stijl): de vreugde verderven; — 2. (de gewone bet.) bederven in zedelijke zin, ondermijnen; (spr.) kwade samensprekingen verderven de goede zeden (vgl. Verdorven 3. te gronde...

verdierf, h., i. verdorven (bederven; ondermijnen, vernielen): ziel en lichaam verderven.

(vər'dervən) (verdierf, heeft verdorven) ondermijnen, vernietigen, bederven : kwade gesprekken – de goede zeden.

(verdierf, heeft en is verdorven), bederven in de zedelijke zin, ondermijnen; te gronde richten.

VERDERVEN - (verdierf, heeft en is verdorven), (thans gewoonlijk) bederven: een enkel woord verdierf alles; de vreugde verderven ; — vernielen, ondermijnen (inz. fig.): (spr.) kwade samensprekingen verderven de goede zeden. VERDERVING, v. (-en), verderfenis.