verdenking
verdenking - Zelfstandignaamwoord 1. het vermoeden van het uitvoeren van een (strafbaar) feit Woordherkomst Naamwoord van handeling van verdenken met het achtervoegsel -ing.
Wiktionary (2019)
verdenking - Zelfstandignaamwoord 1. het vermoeden van het uitvoeren van een (strafbaar) feit Woordherkomst Naamwoord van handeling van verdenken met het achtervoegsel -ing.
Muiswerk Educatief (2017)
verdenking - zelfstandig naamwoord uitspraak: ver-den-king 1. het denken dat hij iets verkeerds heeft gedaan ♢ hij werd gearresteerd op verdenking van fraude 1. een verdenking koesteren [iemand erg...
Peter Bakema (2003)
- in verdenking stellen, in staat van beschuldiging stellen, verdenken. In de koffer vonden de speurders drie kartonnen dozen met daarin de pillen. De passagier, een 29-jarige man, wordt in verdenking gesteld van mededaderschap van invoer, handel en bezit van psychotropische stoffen en deelname aan een criminele organisatie. - DM, 23-11-2002...
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: