Wat is de betekenis van VERBREKEN?

verbreken - Werkwoord 1. (ov) een einde maken aan een bestaande verbinding ♢ Hij aarzelde het zegel te verbreken. Woordherkomst Afgeleid van breken met het voorvoegsel ver-.

verbreken - onregelmatig werkwoord uitspraak: ver-bre-ken 1. het stukmaken door te breken ♢ ze verbreken de verzegeling van het gebouw 1. een verbroken verbinding [die er niet langer is]...

v., for-, tobrekke; plotseling verbroken worden (b.v. van verloving), útskuorre.

...

(verbrak, heeft en is verbroken), 1. de samenhang van iets breken, vaneenbreken, stukmaken : een afsluiting, zijn boeien, een zegel verbreken; 2. (fig.) schenden (een verdrag, een eed, een wet): Ik zal Mijn verbond met vlieden niet verbreken (Richt. 2:11); vernietigen, herroepen : een testament verbreken; 3. (onoverg.) afbreken...

verbrak, h. verbroken (1 stukmaken; 2 fig. schenden): 1 een afsluiting verbreken; 2 een contract, een gelofte verbreken.

(vər'bre:kən) (verbrak, heeft verbroken) 1. stukmaken : een afsluiting –. Syn. →: breken. 2. schenden : het zegel, een verdrag –. Syn. →: opzeggen. 3. herroepen : een belofte –.

(verbrak, heeft verbroken), 1. stukmaken: zijn boeien verbreken; een relatie verbreken, beëindigen; de verbinding werd verbroken; 2. (fig.) schenden: een eed verbreken; vernietigen, herroepen.

...