Wat is de betekenis van Verbaal?

verbaal - Bijvoeglijk naamwoord 1. met woorden 2. (taalkunde) werkwoordelijk verbaal - Zelfstandignaamwoord 1. proces-verbaal, bekeuring Woordherkomst afgeleid van het Latijnse verbum (woord) met het achtervoegsel -aal Synoniemen proces-verbaal, bekeuring Antoniemen [1] non-verbaal Verwante...

verbaal - bijvoeglijk naamwoord, zelfstandig naamwoord uitspraak: ver-baal 1. door te praten, woorden te gebruiken ♢ Regina bracht verbaal verslag uit van de vergadering 2. wat het spreken betreft ...

Verbaal is een manier van uitdrukken in woorden en geluiden. Het woord komt van het Latijn verbalis, wat mondeling betekent. Het woord verbaal heeft betrekking op het spreken en niet op het schrijven of gebaren. Verbale communicatie staat tegenover non-verbaal, wat zoveel betekent als: het zich uitdrukken door middel van gebaren en mimiek. De twee...

(bn.), talig, woordelijk, het spreken betreffend; non ~, niet op het spreken berustend; b.v. gebaren, mimiek, houding, enz.; pre~, betreffend de periode voordat het kind spreekt

[Lat. verbalis = tot het (werk)woord behorend, van verbum, z.a.] I zn verkorting van proces-verbaal; Il bn 1 woordelijk; op woorden betrekking hebbend; met woorden; 2 (spraakk.) werkwoordelijk.

bekeuring; mondeling; werkwoordelijk (taalk.)

Een verbaal is een serie van de op één dag, of in één zitting vastgestelde minuten van besluiten, al dan niet met bijlagen, en van voor kennisgeving aangenomen ingekomen stukken. Vgl. N.A.T. nr. 69: Een verbaal is: het proces-verbaal van de tijdens één vergadering gestelde handelingen of genomen besluiten van een college; het geheel der bescheiden,...

1. woordelijk of mondeling, b.v. verbale expressie, zich in woorden uiten; 2. ook werkwoordelijk: een verbaal substantief is een werkwoord dat als zelfstandig naamwoord gebruikt wordt, b.v. het roken is niet bevorderlijk voor de gezondheid.

(werk)woordelik.