Wat is de betekenis van verachtelijk?

bn. bw. (-er, -st), 1. laag, waard veracht te worden : zich door een slecht gedrag verachtelijk maken ; opdat niet uw broeder voor uwe ogen verachtelijk gehouden worde (Deut. 25 : 3); 2. met verachting, die tonend: iem. verachtelijk aanzien. toespreken; verachtelijke blikken ; — verachtelijk doen, verachting tonen.

verachtelijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. waarvoor men geen enkel respect kan opbrengen ♢ Zoiets verachtelijks heb ik nog nooit meegemaakt. Woordherkomst Naamwoord van handeling van verachten met het achtervoegsel -lijk met het invoegsel -e-

verachtelijk - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: ver-ach-te-lijk 1. wat minder goed is dan gemiddeld ♢ dat apparaat heeft een verachtelijke kwaliteit 2. wat laat zien dat je iemand minacht ♢ hij...

adj. & adv., forachtlik, forachtsum, (for)smaedlik, hounsk, min; — zien, glimlachen, fiis, fij sjen, glimkje; — persoon, rakkert; — vrouwspersoon, trut; — volk, reau (it), rakkertsreau (it).

bn., bw. (laag, verachting opwekkend; met verachting): een verachtelijke vent; een verachtelijke blik.

(vər'achtətək) bn. en bw. (-er, -st) 1. waard veracht te worden, laag. 2. met verachting.

bn. en bw. (-er, -st), 1. laag, waard veracht te worden; 2. met verachting: iemand toespreken.

VERACHTELIJK - bn. bw. (-er, -st), laag, waard veracht te worden: zich door een slecht gedrag verachtelijk maken; met verachting : iem. verachtelijk aanzien, toespreken; verachtelijke blikken. VERACHTELIJKHEID, v. (...heden).

B...

...

...