varkens
varkens - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord varken
Marc de Coster (2017)
Varkens - dooie varkens zijn zware zakken meel in de Rotterdamse haven. In Antwerpen noemt men suikerbalen van meer dan 100 kg vette varkens.
Getty Research Institute (1990)
varkens - Familie van vier tot acht genera en maximaal zestien soorten varkens en hun nauwe verwanten, waaronder everzwijnen, het tamme varken en diverse fossiele soorten varkens.
Kon. Zeeuwsch Genootschap der Wetenschappen (1982)
De varkenshouderij in Zeeland was vanouds hoofdzakelijk beperkt tot eigen voorziening voor de huisslacht bij landbouwers en landarbeiders. Op grote hofsteden werden in de 19e eeuw slechts vier tot acht varkens gehouden. Toch liep het aantal varkens van 1850 tot 1900 op van 15.000 tot 30.000.De gemeste varkens werden gewoonlijk in november geslacht...
R. Midgley (1979)
Varkens worden vooral geteeld om hun vlees. In tegenstelling tot andere artiodactiele huisdieren, hebben ze niet het voordeel dat ze melk of wol produceren als compensatie voor de kosten en de moeite van hun verzorging. Ze worden behoorlijk groot en als gezelschap zijn ze nogal onpraktisch.Ze zijn intelligent en kunnen zelfs kunstjes leren. Hun re...
H. van de Werken (1969)
Als we over varkens spreken, denken we natuurlijk in de eerste plaats aan onze spekleveranciers, de logge, kortpotige knorbeesten die bij miljoenen en miljoenen over de gehele wereld worden gefokt. In talloze rassen die allemaal afstammen van het uit Europa, grote delen van Azië en noordelijk Afrika stammende wilde zwijn. De verspreiding van h...
Uitgeversmaatschappij A. Manteau N.V. (1954)
Redactie Gerrit Krediet, Jan Baert, Jac. Bot, Salomon Kleerekoper (1950)
De oude Europese landrassen, ontstaan uit het Europese wilde varken, waren tot het midden van de 19de eeuw de algemeen voorkomende rassen in W. Europa. Het waren hoogbenige, platribbige, langzaam groeiende en laatrijpe varkens, welke op extensieve wijze werden gemest. Naarmate echter bevolking en welvaart toenamen en de vervoersmogelijkheden aanmer...
E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)
(Suidae) is de naam van een familie der niet-herkauwende Evenhoevigen (Artiodactyla nonruminantia). Het zijn middelgrote, veelal in troepen levende dieren met smal lichaam. De kop is wigvormig, met korte, krachtig gespierde snuit en een (door een kraakbeentje gesteunde) wroetschijf, waarin de neusgaten staan. De oorschelpen zijn tamel...
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: