Wat is de betekenis van VANGEN?

1) (1880) (inf.) (m.b.t. geld of loon) ontvangen; verdienen. Vgl. bewiegemen*; zijn bik* ophalen; binnenharken*; knaken* maken; lijsen*; marwiegen*; plakken*; scalpen*; verschieren*; vet* soppen; wegbrengen*. Niets verdienen is in het Bargoens: vegen*. • Vangen. Geld -, nooit: ontvangen. (Lijst van Zaansche woorden. In: Noord en Zuid. Jaargang...

vangen - Werkwoord 1. (ov) het te pakken krijgen van wilde dieren of mensen ♢ Zij besloten een paar olifanten te vangen om deze over te brengen naar een ander reservaat. 2. (ov) in de lucht onderscheppen (bijvoorbeeld|bijv. van een bal) ♢ In honkbal is het kunnen ...

Een onderdeel om een molen tot stilstand te brengen. Het is een rem, die aangebracht is om het aswiel, dat daarom ook wel vangwiel wordt genoemd. Een ander woord voor vang is prang of praam. De vang van een molen is de rem van een molen. Om het hoofdwiel van de bovenas (de as bovenin de molen waar de wieken ook aan zijn gemonteerd) zit een band van...

vangen - onregelmatig werkwoord uitspraak: van-gen 1. vastpakken met je hand ♢ je moest de bal vangen 1. een boef vangen [hem grijpen] 2. er geld voor vangen...

Ook: oppikken (angl.; to pick up). Van een kaart van de tegenpartij: onder een hoge kaart laten vallen.

Ge vangt ze zeker? (Je ziet ze vliegen!)

- ze vangen, getikt zijn, niet goed wijs zijn. - hij vangt, hij is niet goed wijs zie uil.

Wat men vangt, heeft men in de hand; andere symbolen kunnen er iets over zeggen, wie of wat men vast in de hand heeft. Laat men zich vangen, dan kan dit de slaafsheid in een liefdesrelatie symboliseren, maar ook het gevangen zijn in een idee of een gevoel; hetgeen op ons enthousiasme wijst. (Zie ook ‘Gevangenis’).

1. Van pers.: getikt zijn, niet goed wijs zijn, gek zijn. «Ze is wat eigenaardig,» zegt de prior van ’t klooster. Hij durft niet zeggen: «Ze vangt», VERMEYEN 1947, 33. «En gij tekent om bij het leger te blijven!» riep Ida uit. «Zijt gij dan helemaal aan ’t vangen?» BIJDEKERKE 1948, 277....