Wat is de betekenis van VALENTIE?

valentie - Zelfstandignaamwoord 1. (scheikunde), (verouderd) het aantal bindingen dat een atoom kan aangaan met andere éénwaardige atomen 2. (scheikunde) het aantal elementaire ladingen van een ion, ladingsnummer 3. (natuurkunde) de resultante van het krachtveld waardoor de binding kan worden voorgesteld 4. (taalkunde) het geheel aan...

Met de term 'valentie' wordt het geheel aan verbindingsmogelijkheden van een woord aangeduid. Men onderscheidt morfologische valentie (de mogelijkheden om met een woord afleidingen en samenstellingen te vormen) en syntactische valentie (de mogelijkheden die een woord heeft om met andere woorden woordgroepen te vormen).

Met de term `valentie` wordt het geheel aan verbindingsmogelijkheden van een woord aangeduid. Men onderscheidt morfologische valentie (de mogelijkheden om met een woord afleidingen en samenstellingen te vormen) en syntactische valentie (de mogelijkheden die een woord heeft om met andere woorden woordgroepen te vormen).

[VLat. valentia = kracht, het waard zijn; zie valabel] (chem.) getal dat de verbindings- of vervangingswaarde van een element aangeeft in vergelijking met die van waterstof (= 1); waardigheid.

bindingskracht (scheik.); verbindingsmogelijkheid van woorden (taalk.)

zie waardigheid.

(Latijn: valere = waard zijn). Deze term die in de psychologie geïntroduceerd is door → Lewin, geeft de aantrekkingskracht (positieve valentie) of afstotingskracht (negatieve 'valentie) aan van een ‘gebied’ uit het psychologisch milieu van een individu. De valentie van dit gebied - die een activiteit kan voorstellen, een...

scheikundige waardigheid.

(scheik.) waardigheid, is een term, die aangeeft hoeveel atomen waterstof een atoom van een element kan binden, of hoeveel atomen waterstof dit atoom in een verbinding kan vervangen. Door analyse leert men de samenstelling ener verbinding kennen. Als men dus bepaald heeft, dat zoutzuur de verbinding HCl is, dan betekent dit, dat chloor de waardighe...

(<Hd.), v. (-s), (scheik.) de door een getal uitgedrukte verbindings- of vervangingswaarde van. het atoom van een element, vergeleken met een atoom waterstof ; chemische waardigheid: elementen met dezelfde valentie; — (stereochemie) verbindingsrichting: de hoek die de vier valenties van het koolstofatoom met elkaar maken.

(→ valent). Waardigheid (bij chemische elementen). Het begrip valentie is in 1860 ingevoerd door Frankland (1825= 1899) en Kékulé (1829-1896).

waardigheid, getal aangevend het aantal waterstofatomen waarmee een atoom van een bepaald element zich kan verbinden.

of waardigheid van een element is het getal, dat aangeeft het aantal waterstofatomen (of gramatomen) waarmede één atoom (of één gramatoom) zich kan verbinden (negatieve waardigheid) of het aantal waterstofatomen, dat het in zijn verbindingen kan vervangen (positieve waardigheid). Zo is chloor één waardig (...

waardigheid, i/d scheik. het getal dat aangeeft, hoeveel waterstofatomen een atoom v/e element kan hinden resp. vervangen. Sommige elementen hebben een veranderlijke v. ; fosfor is b.v. 3- of 5-waardig, ijzer 2- of 3-waardig.

(scheik.), → Waardigheid.

v. (-s) [Lat. valere, waard zijn] Scheik. getal dat aangeeft met hoeveel atomen waterstof zich een bepaald atoom kan verbinden.

Noemt men het vermogen van chemische atomen om zich langs één of meer richtingen met andere elementen te verbinden. Univalent zijn : broom, chloor, fluorium. Jodium, kalium, lithium natrium, zilver, waterstof en de radicalen hydroxyl (OH), methyl (CHS), Aethyl (C3H5), Normal-propyl (C3H7), Isopropyl (C3H7), n. Butyl (C4H9), Tertiair b...

Valentie - zie WAARDIGHEID.

[Hd. Lat.], v. (-s), 1. (scheikunde) het getal waarmee van een element wordt aangegeven hoeveel atomen waterstof het per atoom kan binden of vervangen, waardigheid: de van stikstof is drie of vijf; 2. (stereochemie) valentievector, d.w.z. de resultante van het krachtveld waardoor de binding kan worden voorgesteld.