urn
you're in
Wiktionary (2019)
urn - Zelfstandignaamwoord 1. een aardewerken pot bedoeld de as van een overledene te bevatten ♢ Bij de opgraving kwamen een groot aantal urnen aan de dag. Woordherkomst Latijn: urna.
Muiswerk Educatief (2017)
urn - zelfstandig naamwoord 1. vaas om de as van een gestorvene in te bewaren ♢ de urn met de as van opa staat op de vensterbank Zelfstandig naamwoord: urn de urn de urnen het u...
H.L.Kok (2002)
Latijn urna, van het werkwoord 'urere' dat verbranden betekent. Een urn is in feite een vaas waarin eigenlijk alles kan worden opgeslagen. In een dergelijk geval spreekt men dan van een beker. Door de vaas of beker te gebruiken als opslag voor crematie-as wordt zij een urn. De oorsprong gaat terug tot de Grieken en Romeinen, die de urn/beker gebrui...
Fink (1998)
Deze vaas waarin zich de as van een overledene (zie ‘Overledene’) bevindt, wijst niet op een sterfgeval, maar zou op onze stemming alsook op onze wispelturige natuur kunnen duiden.
drs. L.A. Beeloo (1981)
een vaas van aardewerk of brons waarin de as van verbrande lichamen wordt bewaard; zie crematie. Het gebruik is zeer oud. Uit vroegere tijden worden nog steeds urnenvelden opgegraven.
Jan Durdik en anderen (1970)
vaas ter bewaring van de as van een gestorvene. De oud-Griekse urn, bekroond door een hoog. min of meer spits toelopend deksel, werd in de periode van het 18de-eeuwse classicisme veelvuldig nagevolgd in de vorm van metalen vaatwerk en eindornamenten op meubels en gebouwen. Tal van laat-18de-eeuwse en vroeg-I9de-eeuwse serviezen, lampen, kraantjeska...
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: