Wat is de betekenis van uitzondering?

uitzondering - Zelfstandignaamwoord 1. een geval waarbij men iets niet onder een regel laat vallen ♢ Hij maakte een uitzondering voor de zieke leerling die het proefwerk gemist had. Woordherkomst Naamwoord van handeling van uitzonderen met het achtervoegsel -ing.

uitzondering - zelfstandig naamwoord uitspraak: uit-zon-de-ring 1. als iets níet geldt, terwijl het gewoonlijk wél geldt ♢ bij uitzondering mochten we opblijven 1. met uitzondering van Joop [alleen...

s., útsûndering; zonder —, foar de stôk op.

...

v. (-en), 1. terzijdeplaatsing; 2. afzondering, uitsluiting; met uitzondering van, behalve; bij uitzondering, zeer zelden, tegen de gewoonte of regel in; 3. geval van uitgezonderd-zijn ; het uitgezonderde : uitzonderingen op de taalregels; de uitzonderingen zijn talrijk; geen regel zonder uitzondering; — dat i...

v. uitzonderingen (het uitzonderen; inz. dat, wat uitgezonderd is, het afgezonderde, het terzijde-gestelde): geen regel zonder uitzondering; hij kwam bij uitzondering in dit café, tegen zijn gewoonte; met uitzondering van.

('uit) v. (-en) 1. Eig. het uitzonderen : -(en) maken; met van; bij -, tegen de gewoonte in. 2. Metn. het uitgezonderde : geen regel zonder -; een op de regel.

v. (-en), 1. terzijdeplaatsing; 2. afzondering, uitsluiting: met van, behalve; bij uitzondering, zeer zelden, tegen de gewoonte of regel in; 3. het uitgezonderde: geen regel zonder uitzondering; dat is een uitzondering, gebeurt zelden.

...