Wat is de betekenis van uitzinnig?

uitzinnig - Bijvoeglijk naamwoord 1. heel emotioneel zijn zodat je niet meer goed kunt denken en waarnemen ♢ Hij was uitzinnig van vreugde toen hij de gouden medaille won op de Olympische Spelen. Woordherkomst afleiding van uitzinnig met het achtervoegsel -ig

uitzinnig - zelfstandig naamwoord uitspraak: uit-zin-nig 1. dol en dwaas, alsof je je verstand kwijt bent ♢ Tjeu was uitzinnig van vreugde, toen hij hoorde dat hij geslaagd was Zelfstandig naamwoord: uit-zin-nig -er...

...

bn. bw. (-er, -st), van zijn zinnen, zijn verstand beroofd, dol; — als van een dolleman; verschrikkelijk: 't uitzinnig razen groeit al aan, al aan! (Staring).

bn., bw. (eig. buiten zijn zinnen, beroofd van zinnen: onbesuisd, dwaas, razend): uitzinnig gewoel; uitzinnig roepen.

(uit'sinnəch) bn. en bw. (-er, -st) onbesuisd: gewoel; roepen. Syn. →: dol.

letterlijk: buiten den zin (’t verstand) gaande.

...

...