Wat is de betekenis van uitwijken?

uitwijken - Werkwoord 1. ergatief van richting veranderen om een obstakel te vermijden ♢ De automobilist was plotseling uitgeweken om een botsing met een overstekende ree te vermijden. 2. ergatief naar een ander land vluchten, veelal om politieke redenen ♢ Zij waren...

uitwijken - onregelmatig werkwoord uitspraak: uit-wij-ken 1. uit de weg gaan, opzij gaan ♢ zij moest uitwijken voor een auto 2. naar een andere plaats gaan ♢ als het regent, wijken we uit naar d...

emigreren Jean-Corentin wilde in de voetsporen treden van zijn vader, die bij het begin van de oorlog werd gemobiliseerd. Omdat de jongen slechts 14 jaar oud was, wees het leger hem af. Vervolgens bedacht hij een plan om toch in dienst te treden. Hij vertelde zijn familie dat hij naar een ander land wilde uitwijken en vertrok naar het zu...

Vluchten (naar); zich in vrijwillige ballingschap begeven. Vluchten wordt doorgaans geassocieerd met lafheid en dwang. Het neutralere ‘uitwijken’ daarentegen suggereert dat het allemaal op vrijwillige basis gebeurt. Enkele dagen geleden stuurde hij een foto naar Sud-Ouest waarin hij een Spaans weekblad leest, kennelijk om de indruk te wekken dat hi...

(week uit, uitgeweken) in België ook: emigreren, naar een andere streek verhuizen [niet noodzakelijk in een ander land]

Kiezen voor de op een na beste oplossing: politici wijken naar deze oplossing uit omdat de in hun ogen beste oplossing politiek niet haalbaar blijkt.

Emigreren; in België ook: verhuizen naar een ander landsgedeelte, m.n. van Vlaanderen (in ruime zin) naar Wallonië, resp. Brussel enz. Uit Wallonië verwacht hij nieuws. Als zijn streek hem geen werk schenkt, dan maar uitwijken! WACHTERS 1946, 188. Het Egmontpakt geeft aan de franstaligen, die naar Vlaams-Brabant uitwijken, dezelfde...

v., útwike, -wykje; (op de weg) ôfhâlde.

...